Post by Дейвид Грейвс on Feb 26, 2019 21:15:48 GMT 2
Дейвид тъкмо се беше прибрал, когато чу почукването на вратата си. Мъжът въздъхна и отиде да отвори. Учуди се, когато видя Катрин в такова състояние. - Добре ли си, Катрин?
Post by Катрин Таргариен on Feb 26, 2019 21:17:17 GMT 2
Тя изхлипа и го прегърна. Знаеше, че е малко крайна, но в момента просто искаше рамо, на което да излее мъката си. - Аз избягах от къщи и дойдох тук, защото не мога да отида при Елвира. - отвърна тя.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 26, 2019 21:20:28 GMT 2
- Избягала си от собствения си дом? - учуди се мъжът. - Нека не говорим тук, ела вътре. Той ѝ позволи да влезе, след което я настани в библиотеката. - Искаш ли нещо за пиене, за да се успокоиш малко?
Post by Катрин Таргариен on Feb 26, 2019 21:23:43 GMT 2
- Добре съм. - отвърна тя и избърса сълзите си. - Скарах се с нашите и избягах от вкъщи. Искат да се прибера с тях в Серанс. Не искат да ми повярват, че съм спечелила всичко, което имам по честен начин.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 26, 2019 21:25:14 GMT 2
Дейвид въздъхна. Самият той имаше проблеми с родителите си и никога не можеше да намери правилен начин за комуникация с тях, затова донякъде разбираше момичето. - Разбирам те, Катрин. С какво мога да ти помогна?
Post by Катрин Таргариен on Feb 26, 2019 21:28:15 GMT 2
- Там е проблемът, че не можеш. Те няма да ми повярват. - отвърна тя и наведе глава от срам. - Баща ми искаше от майка ми да ме заведе при някаква акушерка, която да потвърди дали не съм била с мъж. Тогава им признах, че съм спала с теб и татко побесня. Удари ме, започна да ме обижда и накрая каза, че утре си тръгваме. Каза, че ще ми намери съпруг там, а аз не искам това.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 26, 2019 21:32:28 GMT 2
"В какво се забърках?", помисли си Дейвид. Определено не изпитваше нищо към Катрин, затова не можеше да ѝ обещае нищо. - Всичко между вас ще се оправи. Не вярвам да са ти ядосани още дълго. Ако искаш, може да останеш тук тази вечер.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 26, 2019 21:39:33 GMT 2
- Аз ще отида да видя как е стаята за гости. - изрече мъжът и стана от мястото си. Качи се на втория етаж и провери една от стаите там. Извади завивки и възглавница от гардероба и ги остави върху леглото, след което се върна обратно при Катрин. - Стаята е готова. Ако си изморена, може да отидеш да си починеш.
Post by Катрин Таргариен on Feb 26, 2019 21:41:08 GMT 2
- Благодаря, Дейвид. - усмихна се отново тя. Намери стаята и влезе вътре. Легна върху леглото и избърса сълзите, които отново напираха в очите ѝ. Нямаше представа как ще се разбира от тук нататък с родителите си.
Post by Лилит ле Бланк on Mar 5, 2019 17:51:58 GMT 2
Сенше кацна в двора на замъка на Дейвид и Лилит слезе от гърба ѝ. Жената се приближи до входната врата и извади поканата с името на мъжа, след което я пъхна под входната врата и се върна обратно при дракона си.
Post by Дейвид Грейвс on Apr 4, 2019 19:38:57 GMT 2
Дейвид повдигна вежди. Какво означаваше това, по дяволите? Мъжът въздъхна и отиде да уведоми Илмей, че са канени на лов. Драконът изобщо не прие добре новината, но отлетя към пещерите.
Post by Дейвид Грейвс on Apr 10, 2019 19:14:32 GMT 2
Дейвид прочете поканите. Мъжът въздъхна и излезе навън, за да уведоми Илмей. Приближи се до дракона си. - Канени сме на лов. - изрече. - Ще те поправя - аз съм канена на лов. Ти не си ми нужен, чубрицо. - отвърна драконът. Дейвид извъртя очи и се прибра обратно в замъка. Не можеше да се оправя с този дракон повече.