Post by Серена Калахан on Jan 5, 2019 20:24:21 GMT 2
Въпреки случилото се, Серена трябваше да продължи напред с живота си. Тя дойде на работа, където Камила вече я очакваше. Днес чернокосата жена бе решила, че има нужда от охрана, докато държи публична реч на площада. Повечето от нещата, които обещаваше на народа бяха страхотни - много храна за идващата зима, повече внос от други кралства, или по-скоро щяха да бъдат, ако бяха истина. Серена знаеше каква е действителността в Еритос, хората бяха на косъм от това да трябва да ловят собствената си плячка както в старите времена преди наличието на цивилизация. Храната също ставаше все по-оскъдна, а дълговете на Короната - все по-масивни. След като стоически издържа глупостите, излизащи от устата на Камила, тя взе дължимото си злато и се отправи към лагера.
Силиа дойде на работа. Днес трябваше да охранява представител от Кралския Съвет, докато държи реч на площада. Принцесата намираше това за доста скучна задача, а обещанията на този мъж бяха просто смешни. Силиа си наложи да остане до края на работния ден, въпреки че изобщо не ѝ се искаше. След като мъжът приключи с речта си, той помоли гвардейците да го отведат обратно до замъка на кралицата, след което щеше да им плати.
Post by Серена Калахан on Jan 6, 2019 20:46:08 GMT 2
Серена пристигна на работа, където Камила вече я очакваше. Чернокосата жена беше си съставила изключително дълъг списък с магазини за посещаване, като прекарваше доста време във всеки един от тях, излизайки с куп покупки, които Серена трябваше да носи. Пазаруването този път ѝ се стори истински кошмар, притесняваше се, че никога няма да свърши. За щастие обаче, към привечер, златото на съветницата на Клара започна да намалява и тя се съгласи да приключи до там, заплащайки и на Серена дължимото. Престолонаследницата въздъхна, пое кесията и се отправи към тренировъчният лагер, за да прибере Хекате.
Post by Силиа Фингел on Jan 7, 2019 11:06:37 GMT 2
Силиа дойде на работа и я уведомиха, че командирът на гвардията желае да я види. Принцесата въздъхна и се запъти към кабинета на командира. Влезе вътре и се учуди, когато не завари никого другиго. - Ти ли си Силиа? - усмихна се той. - Хората ми не са излъгали като казаха, че си страшна хубавица. - С какво мога да Ви бъда полезна? - попита Силиа, игнорирайки последните му думи. Командирът се изсмя. - Знам, че получаваш добре като гвардеец, но знам, че парите никога не стигат. Смятам да повиша заплащането ти. - С какво съм заслужила това, милорд? - учуди се принцесата. - Та аз само преди дни започнах. - Кой е казал, че си заслужила повишение? - изсмя се отново той. - Не, ще ти дам 4500, ако си легнеш с мен и се постараеш да остана доволен. - Съжалявам, но ще трябва да Ви откажа. Обвързана съм. - излъга тя, тъй като изобщо не ѝ се искаше да прави подобно нещо. - И какво от това, скъпа? - изсмя се отново командирът. - Мъжлето ти явно е пълен неудачник, щом кара такава красива жена да работи и то такава работа. Няма да разбере, обещавам. Ще ти платя добре. Той извади кесията с обещаното злато и я постави на срещуположната страна на масата, където стоеше принцесата. Силиа погледна към кесията, но нямаше да я вземе. Не можеше да повярва, че отново попадна при такъв човек. - И повече да ми предложите, пак няма да си легна с Вас, милорд. - отвърна спокойно тя. - Не продавам тялото си. С честен труд ще си изкарам парите. - Сигурна ли си, пиленце? Колко ти плащаха, когато работеше в конефермата? - 50 злато. - Страхотно. - изрече той и прибра кесията обратно. Отвори я и започна да брои жълтиците. След около минута, спря и се изправи. Доближи се до принцесата и хвърли жълтиците в краката ѝ. - 50 злато, нещастнице. От днес нататък няма да ти плащам нужното, докато не си легнеш с мен. - Не ми трябва златото Ви. - изсъска Силиа. - Просто няма да дойда на работа. - Добре, недей. Ще се оплача на кралицата и никога повече няма да си намериш друга работа. Дори няма да може да се върнеш в конефермата, от която си излязла. Само да си посмяла да не дойдеш утре. Животът ти ще се превърне в Ад. Силиа не можеше да повярва на чутото. Как смееше този нещастник да ѝ отправя такива неприлични предложения? Беше тук, за да работи, а не да се продава. Не можеше да повярва, че нямаше да ѝ платят дължимото. Не знаеше дали ще е добра идея да се оплаче от този негодник, затова реши да приеме съдбата си. Щеше да посещава работното си място, но никога нямаше да спи с този.
Силиа получава 50 злато.
Last Edit: Jan 7, 2019 11:09:08 GMT 2 by Силиа Фингел
Post by Серена Калахан on Jan 7, 2019 19:34:51 GMT 2
Серена пристигна на работа. Камила я очакваше и двете се отправиха на пазар. Лейди регент бе започнала приготовленията за наближаващият си рожден ден и не спираше да купува нови и нови дрехи и аксесоари, макар и да имаше нужда само от един тоалет, с който да се появи на приема си. Отделно бе платила на декоратори от Кросфайър Муунлайт да доплават до Еритос и да организират цялото събитие. Искаше всичко да е перфектно и нямаше намерение да пести злато, за да постигне целите си. Серена просто извъртя очи след поредната безумно скъпа покупка на жената. Търпеливо изчака целият този фарс да приключи, след което поиска дължимото си злато и си тръгна.
Post by Силиа Фингел on Jan 8, 2019 17:59:45 GMT 2
Силиа дойде доста разстроена на работа. Серена още я нямаше, а трябваше да се занимава с ужасното отношение на командира. Изобщо нямаше представа дали ще се справи. Тя слезе в кабинета на ужасния командир и осъзна, че го няма. Отдъхна си, поне нямаше да ѝ се налага да му гледа грозното лице и мазната усмивка. Надеждите ѝ обаче изгаснаха. Командирът влезе вътре и бързо се приближи до принцесата. Придърпа я към себе си и започна да я опипва. Силиа се отскубна от хватката му и се отдръпна от него. - Какво си позволявате? - извика тя. - Казах Ви, че съм обвързана! - Поредната ти лъжа, мила моя. - изсмя се той. - Проучих те. Не само не си обвързана, но и очевидно си бездомна. Живееш в замъка на някоя си Серена. Тя ли е тази, с която си се обвързала? - Имам си дом. Живея със Серена, защото... - тя млъкна след като си спомни, че момичето го няма и че я предаде. - Не е Ваша работа. В момента не мога да я оставя сама. - Добре. - подсмихна се той и седна зад бюрото си. - Защо тогава не си легнеш с мен? Разбрахме, че Серена не ти е любовница, каква тогава е причината? Да не би да си девица? Ако е така, ти обещавам, че ще се постарая да бъда много внимателен с теб. Дори ще ти платя много повече. Ще ти дам 10 000, какво ще кажеш? Силиа въздъхна. Очевидно нямаше да излезе на глава с този, но нямаше да си легне с него. Никога нямаше да спи с мъж за пари. - Казах Ви и вчера, че няма да спя с Вас. - изрече Силиа. - Вижте, аз не се продавам. Няма да го направя за пари. - Още по-добре тогава. - засмя се мъжът. - Ще спестя пари на хазната. Радвам се, че ще бъдеш с мен без пари. - Нямах предвид това, милорд. Няма да бъда с Вас каквото и да ми предложите. Командирът се разгневи. Извади една кесия и стана от мястото си, след което се приближи до Силиа. Стисна силно ръката ѝ и я погледна право в очите. - Добре си помисли, момиченце. Това, което ти предлагам е нещо съвсем нормално. - изсъска ѝ той. - Пък и с това красиво личице няма как да не си вкарала десетки мъже в леглото си. Да, не съм особен красавец, но жените остават доволни. След като ѝ каза тези думи, командирът пъхна кесията със злато в ръката на Силиа и я изпъди. Принцесата излезе навън и очите ѝ се напълниха със сълзи. Тя се запъти към замъка на приятелката си, надявайки се тя да се е върнала.
Post by Серена Калахан on Jan 8, 2019 20:23:04 GMT 2
Серена пристигна на работа, макар все още да изпитваше ужасяващо главоболие. Не искаше нищо повече, от това да си остане вкъщи, но златото ѝ трябваше, бе толкова близо до това да спести за вила в южното кралство. Камила я посрещна с усмивка. - Къде ще бъдем днес, милейди? - тихо попита Серена. Силните гласове усилваха главоболието ѝ. - Ще посетим обичайните магазини, но преди това... - усмивката на чернокосата жена се разшири. - Как си прекара снощи? - Знаете ли, не помня почти нищо... - отвърна Серена. Не бе лъжа, имаше смътни спомени, дори не си спомняше с кого бе била, макар ѝ очевидно това да беше Непознатия. - Е, жалко. Може би защото си взела отварата за пръв път, тялото ти не я е понесло. Аз обикновено оставам доста доволна. Среброкосото момиче замълча. Не ѝ се говореше за това, ни най-малко. Прекараха оставащата част от пазаруването в тишина, след което Камила ѝ заповяда да я изпрати до двореца. Щом пристигнаха при портите, тя ѝ плати и ѝ позволи да се прибира.
Post by Силиа Фингел on Jan 9, 2019 10:11:25 GMT 2
Силиа отново дойде на работа. Реши да дойде по-рано, за да може после да се върне в замъка и да си почине малко. Тя влезе в кабинета на командира, който се намръщи, когато я видя. - О, нещастнице. Промени ли си решението най-сетне? - Да, промених го. - отвърна тя. - Виждаш ли? И ти не си по-различна от останалите. Вие жените мислите само за пари и разни парцалки, нали? Силиа се изсмя. Този изобщо не я разбра, за което може би беше виновна самата тя. - Не, няма да си легна с Вас. Имах предвид, че си промених решението относно работата. Оплачете се на кралица Клара, ако желаете. Не ми е нужна работа, за да имам злато. И от лов мога да си изкарам парите. - Така ли? Добре. - отвърна командирът и извади един свитък от чекмеджето на бюрото си. - Това тук е списък с оплаквания срещу теб. Той го връчи на принцесата и тя започна да чете. Повечето от нещата не бяха изобщо верни. - Това са лъжи! - Е, да. Повечето неща наистина са лъжи, но на кого ще повярва Нейно Величество? На мен, който работи за нея от години или на теб, някаква нищо и никаква нещастница, излязла от някоя конеферма? Единственото вярно е, че сама си си взимала печалбата, когато си работила като главен рицар. Имам свидетели, които да потвърдят, че си взимала повече от нужното. - Това е лъжа! - извика Силиа. Тя скъса свитъка, който държеше в ръцете си, надявайки се да е унищожила всичко. - Е, жалко. Едно от десетките копия на този свитък. Очите на принцесата се разшириха и командирът се изсмя. - Вече нямаш друг избор, пиленце. Ще си легнеш с мен, ако не искаш този свитък да стигне до Клара. Тъй като очевидно си доста дръпната, ще ти дам време до края на седмицата да приемеш съдбата си. Сега се махай. Днес няма злато за теб.
Post by Дейвид Грейвс on Jan 9, 2019 11:45:13 GMT 2
Дейвид дойде на работа. Изобщо не му се нравеше тази работа в конефермата, но трябваше да се издигне, ако иска да работи нещо друго. Днес му възложиха да храни и пои малките коне. След края на работния ден, съдържателят смъмри мъжа, задето не е идвал толкова време. Плати му нужното, след което му позволи да си върви.
Post by Серена Калахан on Jan 9, 2019 19:18:34 GMT 2
Серена пристигна на работа. Оставаха броени дни до рождения ден на Камила и лейди регент искаше всичко да е перфектно. Макар и да се състоеше в покрайнините, тя пръсна невъобразимо много злато, за да наеме декоратори, които да доставят украшения, както и храна чак от Кросфайър Муунлайт. На Серена ѝ идваше да се плесне по челото, знаейки, че след това събитие, Еритос ще потъне в още по-трудно издължими дългове към южното кралство. Замисли се, дали не би било най-добре за всички ако поеме контрол над управлението на Еритос още сега, но в крайна сметка успя да сдържи гнева си. След срещата с декораторите, Камила обяви че е прекалено изморена за каквото и да било, плати на Серена дължимото, сетне се върна в кралския дворец.
Каво доязди на бачкаторска яка тъпанарска работа. Вече стана шефче на тез и те го чакаха с извадени. - Але Каво ко ше ни даваш да прайм ве. - яко и мило пита човека. - Ем да ви дам ко да ви дам ше ви дам да си яздите кончото. - яко и мило каза Каво. Тез си зеха кончитата и почнаха да яздат яко и мило сексиво след туй си ги изкараха и почнаха да бухат Каво. Каво рева реки и са чуди що ама те пищяха зверски и го въртяха на бухалките. Каво рева водопади зе си кинтажа и кончито и отфърча.
Post by Силиа Фингел on Jan 10, 2019 17:56:52 GMT 2
Силиа дойде с нежелание на работа. Утре изтичаше времето, което командирът ѝ беше дал. Изобщо не искаше да спи с него, нито пък искаше да бъде обвинена в престъпления, които не е извършила. Тя влезе в кабинета на командира и той се усмихна, когато я видя. - Тик-так... времето изтича, пиленце. - засмя се той и се изправи. - Какво ще е? - Защо правите това? Какво искате от мен? - Не е ли ясно? - учуди се той. - Искам те в леглото си, няма друга причина. - Нямате ли семейство, командире? - попита Силиа, опитвайки се да сдържи гнева си. - Нямате ли съпруга? - Не че ти влиза в работата, но имам. И не, не ми е жал, че ѝ изневерявам. Ти не си първата, която ми е правила компания. - Тогава защо не помолите някоя от другите си любовници да Ви задоволява? Виждате, че аз не желая. - Е, да. - изсмя се отново той. - Това е така, но предполагам, че това ще се промени утре. Едва ли искаш да бъдеш съдена за неща, които не си направила. Какво толкова, пиленце? Ще си доставим взаимно удоволствие. Силиа нищо не каза. Нямаше никаква представа как да се измъкне от ситуацията. Каквото и да кажеше или направеше, всичко щеше да се обърне срещу нея. Не можеше да повярва, че единственият изход от тази неприятна ситуация е да си легне с този. Трябваше ѝ още малко време, за да помисли над ужаса, който отново щеше да ѝ се наложи да изтърпи съвсем скоро. - Какво си се умълчала? - прекъсна мислите ѝ командирът. - Нямаш търпение да бъдем заедно, нали? - Напротив. Изобщо не искам този ден да идва. - Е, да, може би, но този ден чука на вратата, пиленце. - подсмихна се той. - Днес съм решил да бъда малко по-добър към теб и ще ти дам 1000 злато, след което може да си вървиш. - Голяма добрина. - измрънка си под носа принцесата. Командирът извади една кесия от чекмеджето и я постави на бюрото. Силиа я взе и тръгна да излиза, когато той се приближи и застана пред нея. Хвана я за ръцете и я опря в стената. Главата му се зарови във врата ѝ и той вдиша аромата ѝ. - Искам утре да облечеш някоя рокля с по-дълбоко деколте. И също така носи някое секси бельо. Момичетата в публичния дом със сигурност ще ти дадат. - прошепна той в ухото ѝ. - Нямам търпение да те видя гола и стенеща под мен. Силиа отскубна ръцете си и избута мъжа от пътя си, след което побърза да избяга навън. Тичаше към тренировъчния лагер, а от очите ѝ се стичаха сълзи. Как щеше да се измъкне от този ужас?
Силиа получава 1000 злато.
Last Edit: Jan 10, 2019 18:02:34 GMT 2 by Силиа Фингел
Post by Серена Калахан on Jan 10, 2019 22:59:35 GMT 2
Серена се събуди и се отправи към площада, където Камила я очакваше. Двете отново се отправиха на пазар, както всеки друг ден, преминал в компанията на лейди регент. След като се умори да харчи парите от хазната, взети от данъците на горките поданици, Камила даде на Серена дължимото и ѝ позволи да се прибере отбратно вкъщи. Среброкосото момиче въздъхна. Нямаше търпение рожденият ден на чернокосата жена да премине, може би тогава щеше да намали разхищенията.
Post by Силиа Фингел on Jan 11, 2019 13:26:31 GMT 2
Силиа дойде с огромно нежелание на работа. Едва мигна през нощта. Не можеше да си избие мисълта, че отново трябваше да спи с някого насила. Принцесата влезе в кабинета на командира с наведена глава. Изобщо не искаше да поглежда към мъжа. - Вие коя сте? Какво търсите тук? Силиа вдигна глава и се учуди, когато видя друг мъж да седи на бюрото. - Аз, съжалявам. Очевидно съм объркала кабинетите. Търся командира. - Е, намери го. - отвърна той и я огледа. - Аз съм новият командир на гвардията, момиче. - Простете любопитството ми, но какво стана с предишния? - Жена му го е отровила снощи. - въздъхна той. - И как няма? Той беше пълен негодник и си лягаше с всяка. Сега ми кажи какво търсиш тук? - Той ми беше предложил да спя с него, иначе щеше да ме обвини пред Нейно Величество в неща, които не съм извършила. Командирът кимна и стана от мястото си, след което застана пред прозореца. - Вече няма нужда да се тревожиш за това. Да, ти си млада, красива дама, но не си мисли, че ще печелиш злато като се продаваш. Особено тук. - Не се продавам. Не искам да злорадствам, но добре че е починал, тъй като нямам никаква представа как щях да се измъкна от тази ситуация. - Стига толкова приказки, момиче. Върви се преоблечи и отиди в тронната зала, там ще бъдеш от днес нататък. Силиа кимна и отиде да облече доспехите си, след което веднага се отправи към тронната зала. Така можеше да научи повече за управлението на Клара. След края на работния ден, командирът се приближи до Силиа и постави една кесия в ръката ѝ, след което ѝ позволи да си върви.
Post by Серена Калахан on Jan 11, 2019 19:07:57 GMT 2
Серена пристигна на работа. Този път не ѝ се наложи да охранява Камила, тъй като жената вече беше в Покрайнините и вероятно се разпореждаше с декораторите си, за да бъде рожденият ѝ ден събитие, за което ще се говори в кралството със седмици. Този път момичето реши да остави истинските задължения на останалите членове на гвардията, а тя самата реши да патрулира около двореца. След като се увери, че никаква заплаха се е надвиснала над живота на Клара, Серена поиска дължимото си от командира на гвардията. Разбира се, патрулирането около двореца беше абсолютно ненужно при наличието на Червения, но среброкосото момиче нямаше намерения да се нагърбва с прекалено тежки задължения. Командирът ѝ плати и я изпрати вкъщи.
Post by Силиа Фингел on Jan 12, 2019 16:31:29 GMT 2
Силиа никога не си беше представяла, че ще дойде с удоволствие на работа. Принцесата беше доста радостна днес. Отърва се от командира, натри носа на Конър, прекара една чудесна вечер с Крисчън. Застана на поста си в тронната зала и се вгледа в опашката хора, чакащи реда си да бъдат изслушани от кралицата. Принцесата изобщо не обърна внимание на проблемите им. Не беше осъзнала кога свърши работния ѝ ден. Командирът се приближи до нея с кесия в ръка и ѝ я подаде, след което ѝ разреши да си върви.
Post by Серена Калахан on Jan 12, 2019 18:33:48 GMT 2
Серена пристигна на работа. Камила така и не се появи, затова тя отиде при командира, и го пита какво да прави днес. Той ѝ посочи мястото пред двореца и ѝ нареди да застане там и да патрулира. Серена въздъхна, но поне се радваше, че работният ѝ ден ще мине без тежък труд, тъй като едва ли някой щеше да тръгне да напада кралството точно днес. Оказа се права, всичко мина гладко, накрая командирът я извика, за да ѝ плати, след което и позволи да се прибере.
Post by Серена Калахан on Jan 13, 2019 14:48:09 GMT 2
След като се прибра, Серена отиде на работа. Камила беше в добро настроение и веднага подхвана момичето да я придружи на пазар. През цялото време, докато пазаруваше, Камила не престана да разказва на Серена, с най-детайлни подробности, как бе преминала нощта ѝ с Дейвид. Престолонаследницата извъртя очи. Чернокосата жена изглежда не можеше да си представи колко ужасни са последиците за някой, приел любовна отвара без да го желае, но не искаше да влиза в безсмислени спорове, затова си замълча. След като реши, че е пазарувала достатъчно за днес, Камила плати на среброкосото момиче дължимото и ѝ позволи да се прибере.
Post by Афсол Фингел on Jan 14, 2019 13:22:02 GMT 2
Афсол дойде на работа в ковачницата. Беше нов, но знаеше какво да прави, тъй като не веднъж се промъкваше в ковачницата в Ефос, за да наблюдава как се коват оръжията. Ковачът се зарадва на мъжката работна ръка и помоли мъжа да му помогне с изковаването на оръжията за гвардията. Афсол изпълни задачата и до края на работния ден, мечовете бяха изковани. Ковачът поздрави мъжа за добрата работа и му подаде една кесия със злато, след което му позволи да се прибере.
Каво доязди на новата си яка бачкаторска работа. Гварделиите го чакаха с извадени и кат дойде напрао го почнаха яко го маризиха. Каво рева тъжливо. - Але що ма бухате ве. - яко и мило попитливо пита Каво. - Аве Каво тука е тей. - зверски каза дъртака и въртя Каво на бухалката. След като го напрайха син господар на коне и гъза му стана шарен тез му дадоха мангизата и го наритаха с шутове в гъза да си ходи. Каво си зе кончито и тръгна да си кара живота и рева реки. Кончо и той.
Post by Силиа Фингел on Jan 15, 2019 10:25:46 GMT 2
Силиа дойде на работа и веднага беше посрещната от командира на гвардията. - Къде беше в последните няколко дни? - Извинете, пострадах и ми трябваше време да се възстановя. - отвърна принцесата. Командирът ѝ прости и я изпрати в тронната зала. Силиа наблюдаваше скучните визитации, които отегчаваха не само нея, но и кралицата. След края на работния ден, командирът освободи Силиа и ѝ плати дължимото.
Post by Силиа Фингел on Jan 17, 2019 13:01:21 GMT 2
Силиа дойде на работа. Не беше идвала от два дни и сигурно пак щяха да ѝ мърморят. Така и стана. Принцесата въздъхна, когато видя командира да се приближава до нея. - Пак ли бяхте болна? - попита той. - Нямаше ме само ден, милорд. - отвърна принцесата. - Имам и други задачи. - Може би, но това е работно място. Знаеш ли колко отчаяни хора има? Заменима си, това искам да ти кажа. Сега стига приказки, ами застани на поста си. Силиа кимна и зае мястото си в тронната зала. Този командир беше строг, но поне не искаше от нея да спи с него. Трябваше да се стегне и да посещава по-често работното си място. Ако можеше да спечели доверието на командира си, може би можеше да отсъства понякога. След края на работния ден, командирът плати нужното на Силиа и я отпрати.
Post by Силиа Фингел on Jan 19, 2019 20:11:08 GMT 2
Силиа отново беше посрещната от командира, който не изглеждаше доволен. - Трябва ли да ти платя половината сума, за да идваш всеки ден на работа? - Простете, но съм заета. - отвърна принцесата. - Ще се постарая да идвам всеки ден. - Това вече съм го чувал, госпожице. Силиа се извини още веднъж, след което командирът ѝ каза, че това е последното ѝ предупреждение. Ако продължава да пропуска работни дни, просто командирът щеше да се принуди да я освободи и повече да не я наеме. Принцесата въздъхна и отиде в тронната зала. Зае мястото си и започна да слуша скучните визитации. След края на работния ден, командирът плати на Силиа и я отпрати.
Post by Лилит ле Бланк on Jan 19, 2019 20:58:22 GMT 2
Лилит дойде на работа. Златото ѝ беше нужно, тъй като то за нищо не стигаше. Жената се разочарова, когато разбра, че ще работи в конеферма. Спомни си как веднъж попадна на подобно място и собственикът беше достатъчно извратен, за да я накара да задоволява него и част от конете му. От тогава мразеше подобен тип хора и ги убиваше, където ги види. Собственикът на фермата се приближи до жената и ѝ възложи да пои и храни конете. След като работният ѝ ден свърши, собственикът ѝ плати и я отпрати.
Post by Лилит ле Бланк on Jan 20, 2019 14:59:46 GMT 2
Лилит дойде на работа. Не ѝ харесваше, че трябва да работи в конеферма, но се надяваше да забие някой от мъжете. Собственикът ѝ нареди да почисти след конете, нещо, което не се хареса на жената. Тя започна да върши работата си. Обедната почивка настъпи неусетно и Лилит притисна едно от конярчетата. Беше младо, неопитно момче... жребче. След като му изпи силите, Лилит му залепи целувка по бузата и му обеща, че ще го покрие пред работодателя. Червенокосата жена отново се захвана за работа и след края на работния ден, собственикът ѝ плати дължимото. Лилит взе кесията и си тръгна доволна.