Post by Катрин Таргариен on Feb 22, 2022 21:56:40 GMT 2
По лицето на Катрин започнаха да се стичат сълзи. Момичето щеше да поеме риска и нямаше да каже нищо на тази жена. Трябваше Маанла да намери този меч, за да могат с Дейвид да си тръгнат. - Казвам ви, не съм получавала видение. - изрече през сълзи Катрин. - Просто не се чувствам добре.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 21:58:43 GMT 2
Ромина се разгневи още повече и зашлеви Катрин. Жената повали момичето на земята и започна да я налага по тялото и лицето. - Не, още няма да разрежа лицето ти, тъпачке. - кресна жената. - Първо ще се забавлявам с теб, след което ще те обезобразя. Ромина разкъса с кинжала си предната част на роклята на Катрин и легна върху нея, като намести единия си крак между краката на момичето. Жената захапа силно едно от зърната на Катрин и усети металическия вкус на кръвта.
Post by Катрин Таргариен on Feb 22, 2022 21:59:38 GMT 2
Катрин изпищя от болка и се опита да отмести жената от себе си. Определено не желаеше да минава през нещо подобно и щеше да се бори до край. Катрин хвана Ромина за косата и опита да издърпа жената от себе си.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:01:42 GMT 2
Ромина се изсмя. - Значи ще си играем грубо, а? - извика жената и удари Катрин с юмрук, разцепвайки устните ѝ. - Ще те науча да си знаеш мястото. Ромина побърза да хване едната ръка на Катрин, след което заби кинжала си в дланта ѝ, приковавайки я към пода. - Съпротивлявай се сега, кучко! - кресна Ромина и отново удари момичето в лицето.
Post by Катрин Таргариен on Feb 22, 2022 22:14:23 GMT 2
Катрин извика от болка и продължи да плаче по-силно. Нямаше да може да се съпротивлява по този начин, пък и кой знае какво още щеше да ѝ стори тази жена.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:17:01 GMT 2
Самира слезе в тъмницата, за да поговори отново с пленницата си. Жената чу плач и викове от болка и побърза към килията на тази Катрин. - Ромина, какво правиш? - извика Самира. - Тази тъпачка ни трябва.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:18:08 GMT 2
Ромина въздъхна и се изправи на крака, сетне изрита Катрин силно в корема. - Нещастницата получи видение за Меча, но лъже, че не е така. - отвърна Ромина. - Изтезавам я, за да проговори. Няма да я наранявам сериозно, знаеш.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:23:32 GMT 2
Самира влезе в килията, сетне се изсмя. Забеляза нараняванията по тялото на момичето и изобщо не ѝ направи впечатление. Ромина винаги беше груба. - Да те пощадя? - изсмя се Самира. - Това няма как да стане, момиче. Обаче мога да ти предложа нещо - ти ще ме заведеш на мястото, на което си видяла Меча, а аз ще забраня на Ромина да те изтезава известно време. Жената приклекна до Катрин и внимателно измъкна кинжала от ръката ѝ. - Повярвай ми, аз съм единствената, която може да ти помогне на това място. Аз съм тази, която може да държи Ромина далеч от малката Катрин и красивото ти личице. - смееше се Самира. - Ще ме заведеш ли там, където ти е показал Меча? Имай предвид, че ако ме излъжеш, ще позволя на Ромина да прави каквото пожелае с теб. Последната тъпачка, която посмя да ме изиграе си тръгна без гърди от тук. Надали искаш да ти се случи същото.
Post by Катрин Таргариен on Feb 22, 2022 22:25:06 GMT 2
Катрин продължаваше да плаче. Раните я боляха ужасно и надали тези жени щяха да ѝ ги третират след това. Момичето нямаше друг избор, иначе кой знае какво щеше да ѝ се случи. - Ще ви заведа. - изрече тя и продължи да плаче.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:27:37 GMT 2
- Добре. Ромина излезе от тъмницата и след малко се върна с чифт окови. Жената се доближи до Катрин и я изправи на крака, след което побърза да окове ръцете ѝ зад гърба с оковите. - Посмей да сториш нещо, малка кучко и ще видиш какво ще ти се случи. - изрече заплашително Ромина и едва се сдържа да не удари момичето пред себе си.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:35:17 GMT 2
Самира хвана оковите. - Хайде, върви. - нареди жената на Катрин. - Бъди сигурна, че ще ти се случи нещо лошо само да разбера, че ме лъжеш. Самира задърпа Катрин към изхода на имението. Трябваше да намери този меч.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:36:27 GMT 2
Дейвид беше на известно разстояние от кулата-часовник. Мъжът не знаеше какво ѝ е специалното, нищо защо този меч трябваше да бъде тук. Дейвид стоеше тук, надявайки се да получи друго видение.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:40:38 GMT 2
Самира задърпа окованата Катрин към кулата-часовник. Беше единствена в града и нямаше как да я обърка. Жената спря пред кулата и се обърна към Катрин. - Какво друго видя?
Post by Катрин Таргариен on Feb 22, 2022 22:41:28 GMT 2
Катрин много се изплаши. Не знаеше дали тази жена ще приеме следващите ѝ думи за истина. - Само това. Видях само тази кула. - отвърна момичето. - Не видях меча, нито нещо друго, заклевам се.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:46:54 GMT 2
Дейвид се взираше в нищото, когато забеляза хората да бързат нанякъде. Един от минувачите се блъсна в Дейвид и дори не се извини за това. Мъжът отново се обърна към кулата-часовник и очите му се разшириха от ужас. Катрин беше пребита, окована и с разкъсана рокля пред кулата, а онези кучки, които я отвлякоха я бяха наобиколили. Дейвид осъзна, че момичето също е получило видение, щом беше точно пред тази кула. Дейвид бързо се скри зад една сграда и продължи да наблюдава групата. Трябваше да ги проследи и да се промъкне в имението на Самира, за да спаси Катрин.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:50:36 GMT 2
Самира ядно въздъхна. - Безполезна тъпачка! - кресна жената. - Изгуби ни времето. Жената не усещаше никаква непозната енергия, което значеше, че Мечът все още не е тук. Нищо, Катрин щеше да получи друго видение съвсем скоро. Жената нареди на Ялира и Ромина да водят Катрин към имението ѝ.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:51:44 GMT 2
Дейвид внимателно наблюдаваше отдалечаващата се група. Той ги следеше като се криеше зад сградите. Надяваше се тези да не го хванат, иначе и двамата с Катрин щяха да бъдат мъртви.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:52:57 GMT 2
Самира и останалите се прибраха. Ромина отведе Катрин в килията ѝ и я заключи. Самира си наля чаша вино и отпи няколко глътки. - Не, не. Този път няма да позволя Мечът да се изплъзне от ръцете ми. Този път ще го намеря и ще убия онази нещастница Маанла.
Post by Дейвид Грейвс on Feb 22, 2022 22:57:36 GMT 2
Дейвид се промъкна в имението. Мъжът нямаше представа къде да търси Катрин, нито можеше да я повика по име. Това щеше да бъде много глупаво и да го постави в опасна ситуация. Имението беше слабо осветено, но върху пода попадаше достатъчно светлина. Дейвид забеляза капки кръв и реши да ги последва. Това го отведе до някаква тъмница. От една от килиите Дейвид долови хлипане. Надяваше се това да е Катрин, иначе щеше да загази, ако някой друг го видеше на това място. Мъжът с тихи крачки се приближи до килията. Надникна вътре и не можеше да установи дали това наистина бе Катрин или някой друг. - Катрин? - тихо изрече Дейвид, надявайки се това наистина да е тя.