Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:50:42 GMT 2
Микхайл сякаш не слушаше Силиа. Беше се замислил над нещо. - Нямаше ли някакво предсказание, че ще си влюбена в един човек до края на дните си? - попита накрая той. - Този мъж заслужава ли си?
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:52:39 GMT 2
- От няколко дни. - отвърна Микхайл и се засмя. - Патриция обаче не е споменавала, че вече е била тук. Държи се така, сякаш вижда всичко за пръв път. Ще разговарям с нея. И ще я държа далеч от теб, не се тревожи.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:54:10 GMT 2
- Ще бъда благодарна. - изрече Силиа. - Нямам нищо против жената, не я познавам, но не искам да ме обвиняват в неща, за които нямам вина. Имам достатъчно неприятни проблеми на главата, не искам още един.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:55:08 GMT 2
- Разбирам те. - въздъхна Микхайл. - Ще се постарая Патриция да не направи нещо глупаво, докато сме тук. Знаеш ли някои красиви места, които можем да посетим?
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:56:00 GMT 2
Силиа се засмя. - Цялото кралство е красиво. В покрайнините също могат да се намерят доста красиви гледки. Има скали, които предоставят уникални гледки към кралството. Езерата също са красиви. Просто трябва да обикаляте и ще намерите каквото ви е нужно.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:57:20 GMT 2
- Чакам Сандреа да дойде. Покани ме на пикник, но подраних. - отвърна принцесата. - Дойдох да търся кристал, който да взема със себе си. Какво ще го правя, не знам, но кристалите са доста красиви.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 13:59:17 GMT 2
- В безопасност съм, няма нужда да се тревожиш за мен. Малко хора знаят за пещерата, пък и с този камък мога да се телепортирам обратно там, където съм. - изрече Силиа.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:01:27 GMT 2
- Добре, Силиа. - изрече Микхайл. - Радвам се, че те видях. Сигурно ще се видим отново преди да си тръгнем. Пази се. Микхайл и войниците му напуснаха пещерата.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:02:12 GMT 2
Силиа тежко въздъхна. Само това ѝ липсваше. Принцесата се надяваше Микхайл да не ѝ създаде излишни проблеми или пък да не прояви отново интерес към нея. Тя отново започна да търси достатъчно хлабав кристал, който да изтръгне, за да го вземе със себе си.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:04:47 GMT 2
Патриция изчака няколко минути, за да се отдалечат Микхайл и войниците му. Жената тихо прошепна на няколко от войниците си, че трябва да изтръгнат този кристал за телепортация от проклетата руса кучка. Един от тях забеляза, че Силиа бе приклекнала до някакъв кристал и реши да се възползва от ситуацията. Той излезе от прикритието си и тихо влезе в коридора, в който беше принцесата. Тя беше с гръб към него и не забеляза как той взе телепортиращия кристал от земята. - Готово е, Ваше Височество. - провикна се войникът.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:06:02 GMT 2
Патриция се показа заедно с останалите войници от прикритието си и започна да се смее. - Пак се виждаме, никаквице. - изрече жената. - Нали не се опитваше да ми отнемеш Микхайл? Какъв беше този разговор до сега, тогава?
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:06:40 GMT 2
Силиа въздъхна. Въобще не трябваше да идва. - Щом си чула разговора ни, трябва да си разбрала, че нямам никакво намерение да си връщам Микхайл. Той си е твой, мен отдавна не ме интересува.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:08:26 GMT 2
Силиа въобще не искаше да се занимава с тази жена, но нямаше как да си тръгне. - Това беше в миналото, Патриция. Чула си, че обичам друг мъж. Микхайл е женен за теб, очаквате дете, не знам какво още искаш.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:10:22 GMT 2
Патриция вече беше доста ядосана. - Чу го, когато каза, че не ме обича, нали? Коя от вас, курви долни, все още обича? Ако не са били онези двете, от които се отървах, значи си ти! - извика жената и пяна започна да се образува в ъглите на устата ѝ. - Няма да го позволя, мръснице! И с теб ще приключа, така той ще е завинаги мой!
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:12:08 GMT 2
На Силиа изобщо не ѝ харесваше накъде отиват нещата. - Патриция, бременна си. Скоро ще родиш. С Микхайл ще бъдете щастливи, когато това дете се роди. Не мога да кажа защо не те обича, защото не знам. Знам обаче, че аз нямам нищо общо с това. С Микхайл бяхме сгодени преди единадесет години и нещата бързо приключиха с избухването на войната в Ефос. - изрече Силиа и си пое въздух. - От тогава не съм го виждала. Заклевам се, че нямам никакви намерения към съпруга ти. Не съм жена, която ще разваля чужди връзки.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:13:09 GMT 2
- Не ме интересува какво ще отговориш, кучко. Аз ще приключа с теб. - изрече Патриция. - И не се тревожи за мен и бебето ми. Ще сме си добре и без твоята тревожност.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:14:25 GMT 2
Силиа въздъхна. - Не разбирам какво искаш, за да ме оставиш на мира. Нямам нищо общо с Микхайл, Патриция, не знам на какъв език да ти го кажа. Днес го виждам след единадесет години, кога се предполага, че трябва да съм се опитала да си го върна?
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:16:32 GMT 2
- Имала си отношения с него и това е достатъчно, за да си заслужиш наказанието! - изсъска Патриция. - И какво искам, за да те оставя на мира? Да изчезнеш от лицето на земята и ще се постарая да стане. Патриция се върна при войниците си. - Хванете нещастницата и я упойте! - заповяда принцесата.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:17:50 GMT 2
Силиа отстъпи назад. Нямаше представа какво ще се случи, но не можеше да позволи това. - Оставете ме! Патриция, нищо не съм направила, постъпваш грешно. - изрече Силиа.
Post by Силиа Фингел on Jun 29, 2022 14:19:35 GMT 2
- Ти постъпваш грешно, мръсна курво, щом мислиш, че можеш да си върнеш Микхайл отново. Той си е мой, разбра ли? Само мой! - крещеше Патриция. - А вие какво чакате? Упойте нещастницата! Един от войниците извади едно шишенце с неизвестна течност, сетне извади кърпичка и я напои с веществото. Двама от войниците на Патриция хванаха Силиа и я накараха да колиничи.