Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:01:17 GMT 2
Преди време, Лилит бе получила доста интересна информация. В писмото, което ѝ бе изпратено бяха изложени доказателства, които доказват, че Сянката, нейният "баща" е все още жив. Червенокосата жена трябваше да провери следата и да се увери със собствените си очи в истинността на твърденията.
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:02:41 GMT 2
Лилит беше нащрек и се оглеждаше на всяка страна. Човекът, с когото трябваше да се срещне не беше сред любимците ѝ и двамата споделяха минало изпълнено с кавги и мръсни номера.
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:04:45 GMT 2
Доминик вървеше към мястото на срещата. Не беше виждал Лилит от доста време, нямаше представа какво щеше да стори жената, когато се срещнат. Трябваше да внимава с нея. Не след дълго, мъжът забеляза силуета на Лилит. Приближи се до нея и застана на безопасно разстояние. "Здравей, Лилит.", изрече той със спокоен глас. "Дошъл съм с мир, така че няма нужда от такава предпазливост."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:05:40 GMT 2
Лилит се изсмя. "Интересно. Ти никога не идваш с мир, Доминик.", отвърна жената и продължи да стиска камата в ръката си. "Е, ти ли ми изпрати писмото?"
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:06:42 GMT 2
"Аз бях, да.", отвърна Доминик. "Преди месеци получих писмо с почерка на Сянката и от тогава го търся. Все се изплъзва, но по уликите, на които попаднах смятам, че е жив."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:07:38 GMT 2
"Как да бъда сигурен в това, Лилит?", попита мъжът. "Вървя по следите му, но той все се изплъзва. Не знам какво точно е желанието му и защо не се върна в гилдията, ако наистина е жив."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:09:39 GMT 2
"Никога не бих сторил подобно нещо.", отвърна Доминик. "Не и с него. Сянката те обичаше като собствена дъщеря и разбирам подозренията ти. Смяташ, че аз съм го убил, за да взема мястото му. Мразиш ме, защото вярваш в това, но Лилит, заклевам се, не бих го сторил."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:11:14 GMT 2
"О, моля ти се. Вярно е, Сянката обичаше и двама ни, но аз му бях по на сърце, тъй като наистина приличам на мъртвата му дъщеря.", отвърна Лилит. "Щях да се докопам до оръжието, което е било използвано, за да бъде убит Сянката, но човекът, който щеше да ми го даде изведнъж изчезна. После ти каза, че си го намерил мъртъв. Съмнително, не мислиш ли?"
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:12:51 GMT 2
Доминик въздъхна. "Още тогава знаех как ще изглежда това в твоите очи, но все пак реших да ти кажа. Никога не съм имал против ти да поемеш управлението на гилдията, Лилит. Показах ти волята на Сянката. Той просто искаше известно време аз да управлявам, а след това ти. И тримата знаехме, че не беше особено готова. Никога не искаше да се занимаваш с раздаване на мисии и проучване на потенциални мишени."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 9:22:54 GMT 2
"Да те убие? Изпратих я на мисия да убие един високопоставен човек. Тя ми изпрати джобния му часовник и никога повече не я видях.", отвърна Доминик, сетне явно въздъхна. "По дяволите! Явно е видяла свитъците с информация, която бях събрал за теб и е дошла."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 14:01:37 GMT 2
Лилит и Доминик безцелно обикаляха из селото, но не откриха никакви следи. Червенокосата жена вече започваше да се ядосва. "Разиграваш ме, нали?", изрече Лилит и спря на мястото си. "Вървим от сума ти време и никакви следи не сме открили."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 14:21:50 GMT 2
Доминик въздъхна. "Лилит, за да успее мисията ни трябва да започнеш да ми имаш малко повече доверие. Остави неприязънта си към мен настрана, за да намерим по-бързо Сянката."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 14:22:29 GMT 2
"Да не съм глупава? Знам какво ще стане, ако го направя - ще ме нападнеш в най-удобния момент и няма да мога да се защитя.", отвърна Лилит. "Това няма да стане, Доминик."
Post by Лилит ле Бланк on Aug 27, 2022 14:23:41 GMT 2
Доминик се засмя. "Ако исках да те убия, щях да го направя. Забрави ли вече какви сме? Можем тихо да се промъкваме в чужди домове и да дебнем мишените си с дни. Ако исках да те убия, щях да се промъкна незабелязано в замъка ти, да се скрия някъде в спалнята ти и да изчакам да заспиш.", отвърна мъжът и се усмихна. "Ти ме научи на това. По този начин уби първата си мишена."